Samoobrona jest często pierwszym powodem, dla którego rodzice zapisują dzieci na karate. Powinien być ostatnim. Ta sztuka walki przede wszystkim jest katalizatorem dla ukształtowania u nastolatka pewności siebie, stanowczości, umiejętności dążenia do celu, spokoju i koncentracji.

STANOWCZOŚĆ I OPANOWANIE

Najpierw młody karateka staje twarzą w twarz z przeciwnikiem. Nowi uczniowie ustawiają się w parach i jeden ćwiczy opanowanie, podczas gdy drugi trenuje tradycyjny okrzyk bojowy i z bezpiecznego dystansu markuje uderzenie w kierunku twarzy partnera. Większość początkujących jest wtedy spięta. Wzdragają się przy każdym okrzyku. W miarę jak mijają tygodnie, uczą się stać spokojnie w obliczu takiego „zagrożenia”. Jest to znane jako zachowanie spokoju podczas burzy. Sztuki walki są praktycznym kursem w treningu stanowczości. Niektórzy psychiatrzy zalecili nawet ich trening pacjentom, którym brakuje stanowczości.

OSIĄGANIE CELÓW

Rodzice odkryją, że karate przyczynia się do rozwoju umiejętności zdobywania celów. Dobre dojo (klub) jest środowiskiem pozytywnych wzorców zachowań. Uczniowie pracują, by poprawić swoje umiejętności jak najlepiej potrafią. Znajdziesz tam dzieci w wieku sześciu, siedmiu lat, które zapamiętały setki ruchów. Albo matkę, która, przełamując stereotyp, trenuje razem z córką, lub też ważnego prawnika, który zrzuca swój trzyczęściowy garnitur i wkłada kimono, aby zgubić kilka kilogramów. Jest też fizycznie upośledzony osobnik, który poprzez trening sztuk walki pokonuje całe lub część swojego inwalidztwa. Sale sztuk walki są miejscami, gdzie zwyczajni ludzie stają się nadzwyczajni poprzez nadzwyczajną determinację. Dzieci obcujące z tego typu uporem w dążeniu do celu mają większą szansę ukształtowania tej cechy swojej osobowości.

POTRZEBA PRZYNALEŻNOŚCI

Wyraźną przewagą karate nad grami zespołowymi jest to, że każde dziecko może brać czynny udział w zajęciach, w przeciwieństwie do gier zespołowych, gdzie młodzieniec nie może się przebić lub kończy na ławce rezerwowych. Karate pozwala każdemu występować na najwyższym poziomie. Jest to sport wyraźnie indywidualny. A jednak może spełniać dziecięcą potrzebę przynależności do grupy. U uczniów rozwija się specjalne przywiązanie, które jest wzmocnione poprzez mistykę, która otacza karate. To sprzyja poczuciu bycia wyjątkowym i stanowienia części czegoś niezwykłego. Do poczucia, że należą do grupy praktykującej sztukę walki, dochodzi zabezpieczenie przeciwko wdaniu się dziecka w czynności negatywne.

KONCENTRACJA I NAUKA

Treningi karate mogą pomóc dzieciom uczyć się. „Oceny mojego syna uległy wspaniałej poprawie -mówi jedna z matek. – Steven miał trudności z czytaniem i myślę, że karate było czynnikiem pomagającym mu skoncentrować się w szkole”.

Koncentracja jest niewątpliwie produktem ubocznym karate. „Tradycyjne kata jest lekcją samokontroli -powiada instruktor -kontrola fizyczna i psychiczna jest trudna ze względu na intensywność wymaganego skupienia. Utrzymywanie niskiej pozycji, pamiętanie każdego skomplikowanego ruchu i wykonywanie go z siłą wymaga wysiłku”.

STAWANIE SIĘ DOROSŁYM

„Karate oferuje jasne oceny rozwoju, których brakuje w innych nowoczesnych zajęciach – zauważa dr Ann Iryine z Instytutu Psychologii Nort Columbia – myślę, że rozpoczęcie treningu jest ważną częścią stawania się dorosłym. Karate ma oczywiste poziomy zaawansowania”.
Odmiennie niż Mała Liga Baseballu czy liga piłki nożnej ten sukces może być osiągnięty na drodze indywidualnej pracy. Każde dziecko widzi rezultat swojego wysiłku. Nie jest on podkreślany ani osłabiany grupowym wysiłkiem. Wyższe stopnie są przyznawane w drodze zdawania formalnego testu przeprowadzanego w określonych odstępach czasu.

MEDYTACJA W RUCHU

Po dwóch lub trzech latach treningu dzieci mogą już wchodzić w stan medytacji podczas wykonywania kata. Chociaż uczą się ruchów tych form świadomie, w wyższych stadiach treningu kata są wykonywane podświadomie. To stwierdzenie odpowiada temu, co naukowcy uważają za przełączenie funkcji lewej na prawą półkulę mózgową. Mówi się, że lewa półkula mózgu jest odpowiedzialna za logiczną, świadomość „biurokratyczną stronę”, podczas gdy prawa jest uważana za bardziej twórczą i płynną. To może tłumaczyć tradycyjne powiązanie pomiędzy medytacją zen i sztukami walki. Karate na wyższym poziomie można więc porównać z medytacją w ruchu.

KORZYŚCI FIZYCZNE

Karate jest podobne do baletu ze względu na podobne wymagania względem koordynacji ruchowej. Zarówno górna jak i dolna część ciała musi wykonywać zawiłe, skoordynowane ruchy. „Zacząłem uczyć moje dziecko sztuk walki, gdy miało niecałe cztery lata mówi psychiatra dr Jilbert Lewis – Rozwój neurologiczny w tym wieku jeszcze występuje i czuję, że lekcje karate, gimnastyki lub tańca są pomocne.”
Brak koordynacji ruchowej u dzieci może znaleźć najlepsze lekarstwo dla rozwinięcia równowagi i płynności ruchów właśnie w sztukach walki.
Pojemność płuc jest również powiększana poprzez trening sztuk walki. Tętno w treningu kata w karate są porównywalne do występującego przy bieganiu. Maksymalne wartości tętna mogą być osiągnięte podczas walk treningowych.

NAPASTNICY

Osobnik znęcający się nad słabszymi z reguły ma niską samoocenę i potrzeba czucia się silnym powoduje, że szuka ona słabszych od siebie. Wyczuwa odznaki słabości jak niechęć do spojrzenia w oczy, zgarbiona postawa, przy zaczepce szybki oddech, łamiący się głos i niepewność w odpowiedziach. Przeciwnie do tego, co rodzice mogliby sądzić, trening sztuk walki nie przygotowuje dzieci na otwartą rozgrywkę z „zaczepiaczem”; raczej powoduje wygaszenie sygnałów prowokujących agresję. Sztuki walki uczą patrzeć przeciwnikowi w oczy. Sparing uczy kontroli oddechu. Praca nad pozycjami jest integralną częścią rozwijania równowagi, siły i szybkich przemieszczeń.

Historia Kołobrzeskiego Klubu Kyokushin Karate Kołobrzeg Buntai jest historią drogi sensei Pawła Falko, który przygodę z karate rozpoczął w 1996 roku w Koszalińskim Klubie Karate Kyokushin początkowo pod kierunkiem sensei Cezarego Banasiaka, później pod skrzydłami i wsparciem merytorycznym shihan Andrzeja Kłujszo. Koszaliński Klub Karate w tamtych latach był bardzo mocnym i prężnie działającym ośrodkiem. Każdorazowo w keiko uczestniczyło ok. 150 osób. Miejski Ośrodek Sportu i Rekreacji, w którym odbywały się wówczas treningi wypełniony był po brzegi zawodnikami. Wśród osób odbywających treningi znajdowały się takie osobistości jak Michał Wizor, Piotr Banasik, Tamara Rosowska, Robert Pękala, Dariusz Adamczyk. Była to w ówczesnych czasach elita Kyokushin Karate, wspaniali zawodnicy toczący boje na arenie światowej, świetni technicy.

Raz w tygodniu w poniedziałki odbywał się wspólny trening dla wszystkich grup wiekowych prowadzony zazwyczaj przez shihana Kłujszo, który bacznie i uważnie obserwował umiejętności wszystkich zawodników. Podczas jednego z takich treningów shihan podszedł do mnie i oznajmił, iż od najbliższego treningu zmieniam grupę, przechodzę do „przeciw lotnika”. Na początku nie rozumiałem znaczenia powyższych słów. Kiedy zostałem uświadomiony, że drogą awansu uzyskałem przeniesienie do  wyselekcjonowanej grupy zawodników rozpierała mnie duma i ogromna radość. W „przeciw lotniku” poznałem sensei Radosława Ambroziaka,  jego brata Sławka, sensei Pawła „Jimmy” Tomaszewicza. Wspólne treningi, rozmowy, przerodziły się w przyjaźnie, które trwają do dnia dzisiejszego.

                W latach 2006-2007 mieszkałem i pracowałem w Poznaniu.  Tam trafiłem do klubu sensei Macieja Kowalczyka, jednak był to krótki epizod z powodu niedogodnej lokalizacji klubu. Kolejne treningi i wiedzę zdobywałem pod okiem shihan Mirosława Kopielskiego. W między czasie zaliczyłem egzamin na 1kyu. Był to dla mnie niesamowicie trudny i wyczerpujący egzamin, jednakże w pamięci tkwiły mi słowa  shihan Andrzeja Kłujszo, który zawsze powtarzał, że jeżeli zdasz egzaminu na 1kyu to już prawie przeskoczyłeś przepaść.

W 2008roku mieszkałem w Londynie. Pomimo potężnej organizacji IFK w Anglii, nie udało mi się znaleźć dojo, w którym mógłbym doskonalić swoje umiejętności na drodze karate. Nie zrezygnowałem z treningów. Ćwiczyłem samodzielnie. Pod koniec pobytu w Anglii przeprowadziłem się do Newquay, gdzie ćwiczyłem boks tajski pod okiem Mark Rowlett.

W 2008 roku, po powrocie do kraju swoim centrum życiowym uczyniłem Kołobrzeg. Powróciłem do treningów w dojo. Przez rok dojeżdżałem do Koszalina i trenowałem w swoim macierzystym klubie. Shihan Andrzej Kłujszo wyszedł z propozycją utworzenia sekcji w Kołobrzegu jako filii Koszalińskiego Klubu Karate Kyokushin. Chętnie przystałem na ten pomysł. Pierwszym dojo naszego klubu została niewyremontowana hala Ogniska Pracy Pozaszkolnej przy ulicy Mazowieckiej 1. Trenowaliśmy tam ponad dwa lata jako filia Koszalińskiego Klubu Kyokushin Karate. Ten okres był niesamowicie trudny, szczególnie zimą, ponieważ sala była nieogrzewana. Niewielka grupa dzieci i dorosłych trenowała na zimnym parkiecie głównej hali, w obuwiu i ciepłych dresach założonych pod Gi. W 2008 po rozmowach z Panem Mieczysławem Szpakiem dyrektorem OPP, udało nam się wynegocjować i zaadoptować „balkon” nad halą sportową. Na „balkonie” powstała pierwsza namiastka prawdziwego DOJO. Mieliśmy tam kilka luster, kawałek maty, a nad wejściem widniał portret Mas Oyamy i Kanji-Kyokushin. Zimą łatwiej było dogrzać dojo, więc cały rok mogliśmy ćwiczyć na boso. W między czasie powstała dodatkowa, oddzielna grupa dla starszych adeptów karate i dorosłych.

W 2009 roku z inicjatywy sensei Pawła Falko powołany zostaje klub UKS Kyokushin Karate Kołobrzeg BUNTAI i wpisany do rejestru Starosty Powiatowego Kołobrzeg. Niestety pod koniec 2009 roku hala na której ćwiczyliśmy zostaje oddana do kapitalnego remontu. Na czas remontu Sali OPP przenosimy się do Gimnazjum nr 3 przy ulicy Okopowej. Dzięki uprzejmości ówczesnej Pani Dyrektor Ewy Paśka – Koschel kontynuujemy treningi na małej salce. Spokojnie i cierpliwie czekaliśmy na remont hali OPP. W 2010 roku wracamy na pierwotne miejsce treningów. Nowa hala jest już ogrzewana i nie musimy w zimę ćwiczyć w „kożuszkach”.

W 2012 roku zrodził się pomysł stworzenia dojo z prawdziwego zdarzenia. Planowanym miejscem powstania nowego DOJO były pomieszczenia przy piekarni ARKAN Pana Arkadiusza Kantka. We wrześniu 2012 zaczynają się pierwsze prace. Musieliśmy wyremontować zaplecze sanitarne, powybijać i poprzesuwać ściany. Sensei Paweł Falko wraz ze swoim ojcem budują konstrukcję z płyt, która leży na oponach samochodowych. Takie rozwiązanie powoduje, że podłoga jest cała amortyzowana, dzięki czemu odciążane są stawy kończyn dolnych, a w razie upadku mamy dodatkową amortyzację.

W kwietniu 2013 roku po raz pierwszy wchodzimy do naszego nowego DOJO. Dysponujemy dwiema szatniami, zapleczem sanitarnym, przedsionkiem oraz salką treningową. W centralnym punkcie DOJO jest brama Torii z portretem Masutatsu Oyamy. Po przeciwnej bramie są dwie stacje z workami treningowymi. To czas, kiedy współpraca z miastem okazuje się być kluczowa. Wsparcie finansowe władz miasta Kołobrzeg bardzo mocno odciąża budżet klubowy, dzięki czemu zakupiona zostaje pierwsza półprofesjonalna  mata i sprzęt do ćwiczeń. W 2014 roku od sponsora otrzymujemy specjalną matę na całą podłogę. W ten sposób jeszcze bardziej zwiększa się bezpieczeństwo podczas treningów. Dzięki dogodnym warunkom technicznym doskonalimy swoje umiejętności na macie.

Klub zaczyna systematycznie brać udział w zawodach sportowych. Pierwsze starty zaczęliśmy w 2010 roku. Przez kolejne lata systematycznie sempai z naszego klubu startowali w zawodach rangi wojewódzkiej, turniejach międzynarodowych. Pierwszym ważnym sukcesem sportowym klubu był start w mistrzostwach Europy, które odbyły się 29-30 listopada w 2013 roku w Legnicy. Pierwszy medal dla KLUBU w mistrzostwach Europy wywalczył Maciej Rybiński w konkurencji kata młodzików 14-15lat. Maciej Rybiński stawał później również na podium podczas Pucharów Polski i zaliczał starty w mistrzostwach Polski.

W 2015 roku udało nam się zakwalifikować do wyjazdu na Mistrzostwa Europy. Tym razem ME odbywały się w Estonii w miejscowości Kohtla-Järve w dniach 16-17 maj 2015r. W tych mistrzostwach Polskę i nasz klub reprezentowali Maciej Rybiński, Kinga Kucharska i Paweł Falko. Kolejnym przetarciem się na arenie międzynarodowej był start w Mistrzostwach Europy organizacji KWU w Berlinie. ME KWU odbyły się w 18 marca 2017 roku w zawodach biorą udział Przemysław Adasiak i Julia Iwan. Julia Iwan bardzo mocno zaznacza po raz pierwszy swoją obecność na arenie międzynarodowej zajmując 4 pozycję w konkurencji kumite. W 2018 roku sempai Julia Iwan wywalczyła złoto w Mistrzostwach Europy Karate Kyokushin w Kaliningradzie, rok później w Portugalii wywalczyła srebro.  

Od 2013 roku klub systematycznie organizuje Keiko-Osame, ostatni trening w roku podsumowujący wydarzenia, które miały miejsce w danym roku. Jest to świetna impreza integracyjna w którą zaangażowani są wszyscy sempai i rodzice.

Systematycznie i tradycyjnie, jeżeli pogoda dopisze kończymy sezon roku szkolnego wspólnym treningiem na plaży. Jest to świetna forma rekreacji i dobrej zabawy.

Klub w swojej historii ma również pikniki rodzinne, konkursy, gry i zabawy oraz treningi  pokazowe w plenerze. W 2020 dzięki sprzyjającym warunkom atmosferycznym udało nam się zorganizować kulig klubowy, dzięki uprzejmości sempai Katarzyny Żybury, która udostępniła swój ośrodek. Klub systematycznie bierze udział w przeróżnych pokazach, między innymi podczas finałów Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy. Nasz klub systematycznie bierze też udział w przeróżnych obozach i seminariach szkoleniowych. Kołobrzeski Buntai włącza się aktywnie w życie miasta promując zdrowy styl życia i dalekowschodnie sztuki walki między innymi na przemarszach klubów sportowych podczas obchodów dnia Kołobrzegu. Systematycznie dwa razy do roku organizowane są egzaminy na stopnie uczniowskie. Egzaminy odbywają się w sesji letniej maj-czerwiec oraz sesji zimowej grudzień-styczeń.

           W 2019 roku z okazji 10-lecia istnienia Klubu, Kołobrzeski Buntai podejmuje się organizacji  pierwszego turnieju dla dzieci i młodzieży  „Umi Shinju – Morska Perła”. Świetna organizacja, zaangażowanie rodziców z klubu, wspaniałe nagrody, specjalne zaprojektowane i wykonane medale i puchary, świetna atmosfera turnieju na długo zapada w pamięci startujących, ich rodziców i kibiców.

W 2023 roku braliśmy udział w mistrzostwach świata które odbywały się w Shizouka Japonia.  Semapi Julia Iwan spotkała się w finale z reprezentantką Japonii. Po bardzo zaciętej walce w pierwszej rundzie dogrywka, niewiele brakuje. Bardzo mocna dogrywka w pięknym stylu, niestety sędziowie decydują o zwycięstwie Japonki. Julia zostaje Wicemistrzynią Świata!

Historia Kołobrzeskiego Klubu Buntai reprezentuje wytrwałość, pracowitość i dążenie do wyznaczonego celu. Jesteśmy bardzo wdzięczni za możliwość tworzenia tak wspaniałej społeczności, rozwijamy się i z optymizmem spoglądamy w przyszłość.

SYSTEM STOPNI KYU

System stopni KYU – Junior – dotyczy dzieci do 16 roku życia.

Szerokość pagonów powinna wynosić 0,5 cm.
Odległość pagonów od siebie 1.5 cm.
Odległość pierwszego czerwonego pagonu od końca pasa 10 cm.
Pagon wyróżniający nieparzyste kyu (tj.9,7,5) należy naszyć jako pierwszy w odległości 7 cm

Do pobrania wymagania egzaminacyjne: wymagania egzaminacyjne KYU od 2021 roku

JAK WIĄZAĆ PAS (OBI) – DWIE METODY

– Deklaracja członkowska BUNTAI

– SOM-standardy ochrony małoletnich